Vlucht, Vegas en verder...

3 september - Om even over 10.00 uur stappen we het vliegtuig in. We zitten nog geen 3 minuten op onze eigen stoelen en Jonne begint keihard te huilen (zeg maar krijsen). Om ons heen wordt diep gezucht en veel medepassagiers staren ons aan met een zeer afkeurende blik.

Na 5 minuten hard, maar dan ook echt keihard huilen, valt Jonne in slaap. Het opstijgen maakt ze al niet meer mee en de hele vlucht houdt ze zich fantastisch.

In Seattle hebben wij precies een uur de tijd om uit te checken, de douane te passeren, onze koffers op te halen en opnieuw in te checken. Volgens veel medewerkers op Schiphol en Seattle niet haalbaar. Gelukkig kan Jonne heel lief kijken (en wij heel zielig) en zijn veel mensen zo lief om ons voor te laten. Als we letterlijk rennend aankomen bij de gate mogen wij doorlopen en wordt de gate na ons direct gesloten.

Las Vegas, wij hebben het gehaald! Jammer genoeg onze kinderwagen alleen niet. Blijkbaar staat onze kinderwagen nog in Seattle en wanneer deze in Vegas aankomt is onduidelijk.

4 september - Onze hotelkamer in Vegas is echt top, met een enorme jacuzzi in de kamer en uitzicht over Vegas vermaakt Jonne zich prima. Wij vinden Vegas erg over de top, niet helemaal (eigenlijk helemaal niet) ons ding. We halen de camper op en overnachten op een camping waar alleen maar dronken bejaarden staan.

5 september - Nu begint onze reis echt. Het is net als gisteren 39 graden. We rijden naar Valley of fire State Park en maken daar een fantastische wandeling (zie foto's). Jonne maakt weinig van de wandeling mee, ze slaapt... Na de wandeling rijden we verder naar Zion National Park.

6 september - Vandaag staat er weer een wandeling op het programma. We maken een wandeling (7 uur) door de Zion Canyon en lopen vaak dwars door de Virgin River, Jonne vindt dit fantastisch (papa iets minder, hij wil het liefste zijn broek droog houden). De uitzichten zijn fenomenaal.