Het oerwoud overleefd!

Hoi allemaal,

Hier ons eerste reisverslagje!! Allereerst, sorry pappa´s en mamma´s dat wij niet eerder hebben kunnen bellen dat we veilig aan zijn gekomen, maar tot nu toe hadden we nergens een goede internet en telefoon verbinding kunnen vinden.

Vorige week vrijdag kwamen we na een goede vlucht aan op de aeroport van Lima, welgeteld om 20.00 uur. Onze volgende vlucht vertrok de volgende morgen om 7.00 uur vanaf Lima (naar Iquitos, waar we naar de Amazone zouden gaan). Omdat het alle reizigers aangeraden werd om de aerport van Lima niet te verlaten omdat het daar zeer onveilig en onrustig was hebben we de nacht op de aerport door gebracht (niet erg comfortabel zonder knappe stoeltjes of iets dergelijks). Alla, de hele nacht vertrokken er vluchten vanaf de aerport en het was dus best wel bedrijvig. Echter de aeroport van Lima kent slechts 1 doorgang voor de douane waar alle reizigers doorheen moeten voordat ze naar hun gate kunnen gaan. De hele avond stond daar een rij van slechts een paar meter. Dus wij met ons goede gedrag checkten in om 5 uur smorgens (niet wetende dat dat al eerder had gekund en dat er smorgens ontzettend veel vluchten tegelijkertijd vertrokken). De rij bij de incheckbalie werd opeens ontzettend lang. Achja, 6 uur waren we ingecheckt dus niks aan de hand dachten wij. Tot dat de dame van de incheckbalie zei dat wij moesten rennen naar de gate en dat ze hoopten dat we de vlucht nog zouden halen. De rij bij dat ene poortje bij de douane was nu niet slechts een paar meter maar meer dan 200 m. lang en zeker een meter breed. Sterker nog de rij begon zelfs buiten de aerport. Blijkbaar was dit niet de dagelijkse gang van zaken op de aeroport want werkelijk alle medewerkers op de aeroport waren ook in grote paniek. Als we achter in die rij hadden moeten gaan staan hadden we zeker de vlucht gemist (zoals andere ´nette´ reizigers die net bij de incheckbalie voor ons hadden gestaan en die wel netjes achter in de rij waren gaan staan). Net gedaan of we niet wisten dat die rij voor de douane was zijn we langs de rij gerend en hebben ons net voor het poortje stiekem tussen de mensen gepropt. Na het douane poortje heerste nog steeds grote chaos (zowel bij alle reizigers als bij de medewerkers van de douane). Er stond daar opeens een vrouwtje die riep: ´Iquitos?, Iquitos?´. Als enige reizigers reageerden we en zo hoefden we niet in de rij te staan bij de gate, renden we met haar langs alle poortjes en smeten we werkelijk onze bagage door de scanner. Zelf renden we ook door de metaaldetector en dat die begon te piepen deed er zelfs niet meer toe. Rennend naar het vliegtuig, en het vliegtuig vertrok. Blijkbaar een structurele fout gemaakt bij de aeroport, maar dat reizigers daar de dupe van zijn, maakte ze daar niet uit. Op de mensen die in ieder geval overal netjes achter in de rij zijn gaan staan, wordt niet gewacht...

Toen Iquitos. Bertien (een oud collega van mijn moeder die nu in Iquitos woont) haalde ons met de Motocaro (locale vervoersmiddel Iquitos)van het vliegveld op. Smiddags zijn we met haar bij Hector (eigenaar bedrijf Amazone Explorer waar we het oerwoud mee in zullen gaan) langs geweest om te tekenen dat wij ons bewust zijn van de gevaren van het oerwoud en dat Hector en Bertien daar niet aansprakelijk voor zijn. Wel dat getekend en de volgende morgen vroeg rijden we met de auto naar Nauta om daar met een boot richting de Amazone te vertrekken. De boot wordt bestuurd door Fran (15 jaar) en ook zijn neef Dario (17 jaar) gaat mee als drager. Na een boottocht van vier uur over de Amazone komen we aan in het natuurreservaat Samiria midden in de Amazone. Daar leggen we aan bij een locaal dorpje waar we Herman ontmoeten die de aankomende vijf dagen als onze gids zal fungeren. Die aankomende vijf dagen zijn echt met een aantal woorden te omschrijven: Overweldigend, Indrukwekkend en echt ontzettend fantastisch. Een week met ontzettend veel hoogtepunten maar ook met momenten waarop we ons af vroegen waarom we hier in hemelsnaam aan begonnen waren. De hele dag wordt je continu lek geprikt door de musquitos (voornamelijk vanaf 18.00 uur wanneer de zon al onder gaat) en aan het slapen in de openlucht in de Amazone, met continu muggengezoem om je oren plus allerlei geluiden die je zelf niet thuis kunt brengen en op een matje van slechts een cm. dik waardoor je iedere boomstronk in je rug voelt. Ja dat waren de momenten waarop we het allemaal af en toe niet meer zagen zitten. Maar iedere dag werden dat soort momenten weer volledig goed gemaakt. Overdag maanden we ons een weg, of per kano (in Nederlandse bewoording meer een uitgeholde boomstam :)) of per voet, door de jungle. En de flora en fauna die we daar zagen is echt onbeschrijflijk. Zo ontzettend rustgevend om over de rivier tussen een scala aan dieren en dierengeluiden te drijven. Geheel alleen op de wereld en al lopend vonden we het ene na het andere diersoort. En dan ook nog eens met zo´n fantastische enthousiaste gids als Herman was de tocht zo compleet. Ieder geluid dat hij hoorden (geluiden die wij soms no way konden horen) wist hij met welk diersoort we te maken hadden. In al zijn ooghoeken bleek hij de dieren te kunnen ontdekken (echt ongelooflijk, daar zijn onze ogen niet toe in staat..) en van iedere boom of plant wist hij voor welke aandoeningen (denk aan last van de darmen tot reuma, kanker etc.) de schors of de emulsie in de stam van de boom kon worden gebruikt. Daarnaast hebben we ook best veel mazzel gehad. We hebben echt ontzettend veel diersoorten gezien en dat schijnt ook niet altijd zo te zijn.. Dit alles heeft een hoop mooie foto´s opgeleverd die we jammer genoeg niet allemaal kunnen posten. Hopelijk kunnen jullie zo een indruk krijgen van het beleefde avontuur en wij gaan nu op naar het nieuwe avontuur!!

Tot schrijfs!