Torres del Paine en Iguazu

Hola chicos y chicas,

Hier weer een verslag vanuit het zonnige (NOT) Argentinie, vanuit Iguazu.

Een week een hotelletje hier geboekt om lekker te relaxen en aan het zwembad te liggen, hebben we jammer genoeg 2 dagen 30 graden gehad en valt er nu alleen maar regen uit de lucht..

Slecht weer daar raken we wel een beetje aan gewend nu. Vorige week stond dan de W'trekking in Torres del Paine (Chili) op het programma (de meeste mensen doen deze trekking in 5 dagen maar wij hadden maar 4 dagen de tijd en hebben hem dus in 4 dagen gelopen)

De W'trekking wordt de W'trekking genoemd omdat de route die je aflegt er op de kaart als een W uitziet. Daarnaast staat de trekking bekend als een lastige trekking niet puur vanwege de trail (die is eigenlijk op de meeste plekken goed begaanbaar) maar vanwege het weer. Het is in Torres del Paine heel gebruikelijk dat er een loei harde wind blaast en dat het daarnaast koud en guur is. Eerlijk gezegd hadden wij deze informatie van te voren tot ons genomen, maar dachten we zelf dat dat bij ons wel mee zou vallen. Immers tot dan toe was het overal waar we geweest waren super mooi weer en zei de lokale bevolking ons steeds dat we echt ontzettend veel mazzel hadden omdat het op veel van die plaatsen juist heel slecht weer kan zijn.

Wel de eerste dag van de W'trekking werden we smorgens om 8 uur met de bus opgehaald en afgezet bij een catamaran die ons naar het beginpunt van de trekking zou brengen. Daar kwamen we rond 1 uur aan. Vanaf daar liepen wij ons eerste deel van de (W) naar boven naar een uitkijkpunt (mirrador) en weer terug (3,5 uur naar boven en 3,5 uur terug volgens de kaart en de parkwachters). Wel, na 5 uur lopen (in rap tempo) raken we geirriteerd op de Chileense kaarten en Chileense adviezen. Als we beginnen te rekenen, ontdekken we dat als we niet terug keren we niet voor het donker terug zijn in de refugio en besluiten daarom terug te keren. We hebben namelijk geen hoofdlampjes mee en dan wordt het toch wel heel erg zeuren. Als we terug lopen ontdekken we echter de mirrador. Blijkt dat we de mirrador gemist hebben omdat we net op dat punt tijdens de heentocht mensen hebben willen inhalen maar dat dat daar niet erg lukten en we dus even van het pad afgeweken waren om hen in te halen. Wel onze excuses aan alle Chilenen en aan de kaart, want daar zijn wel de enige scheldwoorden op los gelaten :) ..

Bij de mirrador kijk je uit over de gletsjer Grey. Een reusachtige gletsjer en een prachtig natuurfenomeen.

De tweede dag lopen we richting het middenstuk van de W, waar we omhoog moeten klimmen (In de French Valley) en weer naar beneden om daar weer te slapen. De French Valley schijnt 1 van de mooiste gedeeltes van de W´trekking te zijn, maar daar kunnen wij niks over zeggen. Jammer genoeg hebben we de gehele dag regen, wind en lage bewolking gehad waardoor we weinig tot niks van de French Valley hebben kunnen zien.. Veel mensen sloegen daarom ook de tocht in het midden over, de tocht omhoog en weer terug omdat het al bewolkt was en het leek alsof je niks zou kunnen zien. Wel het weer in dit soort landen is zo onvoorspelbaar en veranderlijk dat wij het erop gokten en wel naar boven gingen in de hoop dat het boven opgeklaard zou zijn. Jammer dat dit niet zo was (achteraf gezien dus misschien niet zo´n goede keuze geweest) maar op zijn minst hebben we wel de hele W gelopen :D.

De derde dag start zonnig en het zicht om ons heen is geweldig. Azuur blauwe meren omringd door met groen begroeide bergen. Jammer genoeg slaat het weer na 2 uur om en lopen we bergop vol tegen wind en in de kei harde regen de laatste 4 uurtjes van de dag. Dit is de rustigste dag van de W, slechts 6 uurtjes lopen en dat is wel even lekker. In de refugio nemen we een warme douche en spelen nog een spelletje samen met Hai, een Vietnamese Australier die we gisteren in de French Valley hebben ontmoet en die vandaag de hele dag met ons mee heeft gelopen.

We praten met wat mensen over de dag van morgen. Morgen staat de zwaarste beklimming van de W op het programma, de beklimming naar de Torres del Paine, dat waar het Nationale Park Torres del Paine naar vernoemd is. En die beklimming moet vroeg gebeuren, de beklimming neemt namelijk 2,5 uur in beslag (dan weer 2,5 uur terug) en dan nog eens 2,5 uur afdalen naar de shuttlebus die ons om 14.00 uur de volgende dag komt ophalen.

Rond een uur of 5 krijgt een francaise in de refugio het op haar heupen. Alhoewel het nog steeds ontzettend bewolkt is, beweert zij dat het op gaat klaren en dat de Torres del Paine vandaag nog zichtbaar zullen zijn. Als je ze wilt zien volgens haar moet je nu gaan. Net als alle andere lopers in de refugio geloof Jeroen het wel. Het is kei bewolkt, je ziet niks, we zijn net weer warm en de beentjes zijn moe. Echter straalt de vastberadenheid van de francaise zo van haar gezicht af dat wij toch ook wel enthousiast raken en zodoende vertrekken we de derde dag (slechts met 6 man) toch alvast naar de toppen van Torres del Paine.

En hoe het mogelijk is weten we nog steeds niet, maar tijdens onze tocht klaart het volledig op en als we na een heftige klim boven bij de Torres del Paine zijn hebben we een fantastisch zicht. We zien de zon achter de bergtoppen onder gaan en dit levert een schitterend plaatje op.

Als we savonds terug komen is het grotendeel van de refugio toch wel erg jaloers op ons. Wat een zicht hebben we gehad en wat een heerlijk gevoel dat we morgen slechts nog maar 2,5 uur hoeven af te dalen. Om deze reden kunnen we savonds nog lekker wat biertjes met een groepje wegtikken.

Na Torres del Paine hebben we een vliegtuig genomen vanaf El Calafate naar Buenos Aires. In Trelew maken we een tussenstop en juist op dat moment blijkt dat er een staking in de verkeerstoren op Buenos Aires plaatvindt. Dus in Trelew het vliegtuig weer uit (zo zien we alle vliegvelden van Argentinie wel 3 a 4 x ). En als het luchtvaartpersoneel 2 uur later druk bezig is met het regelen van hotelletjes en dergelijke voor de gestrande reizigers blijkt opeens dat er toch nog een vlucht kan vertrekken. En zo rennen we weer met zijn allen het vliegtuig in.

Volgende dag van Buenos Aires naar Iguazu vertrokken om daar de beroemde watervallen van Iguazu te bezichtigen. Met 30 graden en heerlijk uitgeslapen de watervallen bezichtigt en wat een fenomeen, schitterend!! Ook nog even met een boottochtje onder de watervallen gevaren, zo voel je de kracht van het water (zien doe je niet zoveel) en wordt je vooral heel NAT.. Maar acht met 30 graden is dat niet zo heel erg..

Jammer genoeg is het weer daarna omgeslagen en regent het nu alleen nog maar. Morgen vliegen we naar Buenos Aires om daar de laatste 3 dagen van onze vakantie te vieren. Gelukkig zijn de weersvoorspellingen wel weer wat beter.

Tot slot, nogmaals iedereen bedankt voor de leuke reacties en hopelijk levert dit ook weer wat leesplezier!! xxxxx Maaike en Jeroen